منشا تولید شفق‌های قطبی فرابنفش "مشتری" مشخص شد!

بر اساس نتایج مطالعه جدید ناسا، شفق‌های قطبی فرابنفش دیدنی و جذاب سیاره مشتری توسط ذرات بارداری که از قمرآتشفشانی "آیو" مشتری فرار می‌کنند، تولید می‌شوند.

به گزارش آی‌تی‌کلوپ و به نقل از دیلی میل، مشاهدات فضاپیمای جونو ناسا به ستاره شناسان کمک کرد تا بتوانند دقیق شفق‌های قطبی سیاره مشتری را مطالعه کنند. در نهایت منشأ شفق قطبی دایره‌ای این سیاره که به رنگ آبی روشن است توسط فضاپیمای جونو ناسا فاش شد.

محققان دریافتند شفق‌های قطبی فرابنفش دیدنی و جذاب سیاره مشتری توسط ذرات بارداری که از قمرآتشفشانی آیو مشتری فرار می‌کنند، تولید می‌شوند. آیو(Io) نام یکی از قمرهای سیاره مشتری و یکی از اقمار گالیله‌ای است. آیو نزدیکترین قمر از اقمار گالیله‌ای مشتری به این سیاره است. آیو سیزدهمین جسم در سامانه خورشیدی بر پایه‌ی جرم و حجم است. این قمر از نظر اندازه اندکی بزرگتر از ماه است و با ۴۰۰ آتشفشان فعال، آیو فعال‌ترین جرم از نظر زمین‌شناختی در سامانهٔ خورشیدی محسوب می‌شود.

نمایش شفق قطبی مشتری که با نام "طوفان‌های بامدادی شفق قطبی"(auroral dawn storms) شناخته می‌شود صبح زود در قطب‌های شمال و جنوب این سیاره پدیدار می‌شوند. به گفته محققان ناسا و دانشگاه لیژ این نمایش بی‌نظیر و گذرا نور سیاره مشتری به روشی مشابه که "ریزطوفان‌های شفق قطبی"(aurora substorms) در آسمان کره زمین پدیدار می‌شوند، ایجاد می‌شوند.

هر دو سیاره میدان‌های مغناطیسی تولید می‌کنند که ذرات بارداری را که با میدان مغناطیسی آنها واکنش نشان می‌دهند را برای ایجاد نمایشی از نورهای درخشان جذب می‌کنند.

نورهایی که طوفان بامدادی مشتری را تشکیل می‌دهند با الگوهای باد خورشیدی مطابقت ندارند که این موضوع سبب شد تا محققان دریابند که بیشتر آنها از ذرات بارداری که از قمرآیو فرار کرده‌اند، تشکیل شده‌اند. این ذرات یونیزه می‌شوند و توسط میدان مغناطیسی اطراف این سیاره غول‌پیکر گاز ی به دام می‌افتند و باعث ایجاد نمایش نور در اطراف مناطق قطبی می‌شوند.

محققان دریافتند طوفان‌های بامدادی در نیمه شب/تاریک(nightside ) این سیاره ایجاد می‌شوند و همزمان که سیاره می‌چرخد شفق قطبی نیز با آن می‌چرخد و به بخش روز آن می‌رود.

محققان اظهار کردند که داده‌های فضاپیمای جونو بسیار مفید بود و درباره این رخداد اطلاعات بسیاری در اختیار آنها قرار داده است.

یافته‌های این مطالعه در مجله AGU Advances منتشر شد.